Een hut als pastorie
“Het is moeilijk, heel erg moeilijk.” Het valt zwaar voor Nathan Wisal, een van de pas bevestigde predikanten in Wibi. Hij is de nieuwe predikant in een van de dorpen aan de rand van de classis Lelambo. De eerste predikant in deze gemeente die in 2003 onstaan is uit een evangelisatiepost. “Als er op zondag tien mensen in de kerk zitten, mag ik blij zijn. Er zijn maar twee ouderlingen. De meeste mensen blijven op zondag in hun tuinen, die ver van het dorp vandaan zijn.”
Vandaag kwam ik met het MAF-vliegtuig terug uit Lelambo. De tweede training in deze classis, waarbij we nu zo’n 30 facilitators getraind hebben voor zeven gemeenten. Velen hadden ook de eerste training al meegedaan. Ze beginnen nu de activiteiten aardig onder de knie te krijgen. Ze kunnen nu in hun eigen gemeenten een gezamenlijk gesprek faciliteren over hoe hun eigen gemeente zich verhoudt tot de eerste christengemeente (Handelingen 2 en 4). Ze gaan samen met hun gemeente nadenken over de geschiedenis van de blinde Bartimeus, waarbij niet alleen de ogen van Bartimeus opengaan, maar vooral ook de ogen van de discipelen en van de omstanders. Terwijl ze eerst Bartimeus niet wilden zien, leren ze nu met de ogen van Jezus te kijken naar mensen die ze anders voorbij zouden gaan. Ook gaan ze samen met hun gemeente hun eigen geschiedenis bespreken, om een gezamenlijk beeld te vormen waar ze vandaan komen en waar ze naar toe willen.
Ze zijn enthousiast om aan de slag te gaan, maar zien ook dat er forse uitdagingen zijn. Er zijn serieuze problemen in sommige gemeenten. Niet alleen zijn in sommige gemeenten maar weinig mensen betrokken bij de gemeenschap, waar vaak iets achter zit. Zoals in Wibi, waar een jaar geleden veel mensen ziek zijn geworden en overleden. Omdat ze denken dat er een vloek op deze plek rust, dat de geesten nog meer mensen zullen doden, willen ze er niet meer wonen. In andere dorpen hebben bijna alle mannen er een tweede of derde vrouw bij genomen (ook om verschillende redenen) en is de jonge predikanten duidelijk verteld dat ze het niet moeten wagen om er iets van te zeggen. In een paar andere gemeenten is er ruzie over waar de gemeente precies moet samenkomen en zijn ze in twee dorpen, die een uur lopen van elkaar liggen, een kerkgebouw aan het bouwen. Officieel is het een gemeente, maar de mensen willen niet naar het andere dorp komen. Hoe ga je in zulke gemeenten, waar de eenheid ver te zoeken is, aan de gang met een gemeente-opbouw proces?
Ds. Nathan Wisal heeft voorlopig besloten om zijn vrouw Metina Deal en hun vier jonge kinderen in het dorp Lelambo te laten wonen. In Wibi, zo’n tien uur lopen door het bos vanaf Lelambo, heeft hij nog geen huis gekregen en is het onduidelijk waar de gemeenteleden zich bevinden. In plaats van in een mooie pastorie, verblijft hij daar voorlopig alleen in een hut. Hij had zich een andere start voorgesteld. Wilt u voor Nathan, Metina en de andere facilitators bidden?