Thuis in Wamena

Het blijft een vreemd iets. Na twee dagen reizen kom je vermoeid aan. Je ziet de mensen, ruikt de geuren, hoort de klanken en voelt de zon op je arm. En je voelt je thuis. Terwijl afscheid nemen en alle praktische voorbereidingen helemaal niet zo’n pretje waren. De vraag af te toe op kwam of dit het wel waard is. En nu: thuis.

Inderdaad, weer thuis in Wamena. Ons huis in Dordrecht hebben we achtergelaten en hier werden we weer goed ontvangen door vrienden en collega’s. Het eerste ziekenhuisbezoek is ook alweer achter de rug, om advies te geven over een zieke collega. Het is goed om hier weer te zijn. Nog niet helemaal thuis trouwens, in ‘ons’ eigen huis, het huis waar we afgelopen jaren gewoond hebben. Daar hopen we volgende week naar toe te gaan, omdat het dan beschiikbaar is.

Komende week staat vooral in het teken van school en praktische dingen zoals een verlopen bankpas en telefoonkaarten die vervangen moeten worden. De school van de kinderen is nog wel wat ingewikkelder dan het eerst leek. We hoorden een paar dagen terug dat er maar een docent is en dat die waarschijnlijk niet het complete programma kan doen. Een oplossing is er nog niet, maandag hebben we een vergadering. We hopen en bidden dat het goed komt.

Maar nu eerst zondag. Een dag om de gemeente hier - met allerlei bekenden - te ontmoeten en de Heilige Geest te laten werken. We zien er naar uit!