Elco en Wijnanda van Burg zijn sinds 2014 in Papoea (Indonesiƫ) actief voor stichting Lentera. Ze versterken lokale partners en gemeenschappen met training, advies en gezondheidszorg.

Van Kemnaker naar BAIS naar Dubes

Kemnaker, BAIS, Dirjen Imigrasi, Dubes. Als we af en toe even informeren naar de status van ons visa krijgen we meestal een nieuwe afkorting. Een afkorting van een volgende dienst waar ons ‘paperwork’ naar toe gaat. Inmiddels is deze week al weer een stapje gezet. Het ministerie van werk is er klaar mee, nu op naar de laatste fase in Indonesië, naar de inlichtingendienst en de immigratiedienst. We hopen dat we volgende week zaterdag naar de Dubes – de kedutaan besar oftewel de Indonesische ambassade – in Singapore kunnen. We mogen dan in een huis van vrienden verblijven, waar we erg dankbaar om zijn. We waren namelijk geschrokken van de prijzen van de hotelkamers in de duurste stad van de wereld. De week erop hopen we via Jakarta naar Jayapura te gaan. Vervolgens nog een paar dagen daar aan de kust om ons tijdelijke werkvisum om te zetten in een werkvisum van een jaar, met de mogelijkheid om het na een jaar te verlengen. En dan eindelijk naar Wamena, we kijken er naar uit! 

 

FUNCTIONEEL TAALGEBRUIK
Niet dat we ons hier in Yogyakarta vervelen, overigens. Wijnanda behandelt met de taallerares een boek over verloskunde en de andere juf speelt patiënt. Dat is erg leuk en iedereen leert ervan. Zelfs zoveel dat het wel lijkt of de ene lerares liever verloskundige was geworden. Elco schrijft meditaties en bespreekt deze en behandelt krantenartikelen over onderwijs en politiek. Gelukkig gebeurt er hier iedere dag wel wat leuks in de politiek, dus genoeg om over te praten. En vandaag mocht hij een gastcollege op UKDW, een christelijke universiteit in Yogyakarta geven. Een goede gelegenheid om relaties op te bouwen, maar vooral ook om Indonesisch te oefenen. Dat is toch nog wel lastig hoor, maar het is gelukt. Maar om nu te zeggen dat het allemaal even vloeiend was? De studenten begrepen het wel, zo bleek uit de opdracht, het taalgebruik was blijkbaar ‘functioneel’ genoeg… 

 

UITSPRAKEN
Om een indruk te geven van hoe het met onze kerels gaat, laten we hier de jongens zelf even aan het woord in een paar kernachtige uitspraken:

  • Coen: “Papa, u bent wel lief hoor, maar er zit best nog veel vlees aan uw bot.” [Wat hij overigens helemaal niet erg vindt, alle botten worden zorgvuldig afgekloven. Coen’s favoriete restaurantje hier is een restaurant waar ze alleen ‘ayam kampung’ verkopen met witte rijst, een kiprestaurant dus.]
  • Samuel tegen Coen: “Wat is hout?” Coen, heel wijs: “Dat zijn heel veel planken.”
  • Samuel praat al als een grote kerel, maar soms maakt hij toch nog weleens een klein 'uitspraak-foutje'. Als hij de hulp van ons guesthouse, pak Wanto aan ziet komen, zegt hij: “Kijk, Plakband komt!”